این فصل به موضوع اتصال دهی تیتانیوم با درنظرگیری 3 دسته گسترده آن می پردازد.
جوشکاری ذوبی که بطور گسترده ای شناخته شده است به ذوب آلیاژ(های) پایه یا یک پرکننده به علاوه آلیاژ برای تولید یک ناحیه منجمدشده از فلز جوش که بر پیوند یا اتصال بین قطعات کاری موثر است متکی است. جوشکاری حالت جامد کار مشابهی را بدون ایجاد یک ناحیه ذوب اتصالی انجام می دهد هرچند این روش ممکن است از یک میان لایه برای اتصال دهی نفوذی استفاده کند. میان لایه نسبت به قطعات مورد اتصال، یک آلیاژ متفاوت خواهد بود. لحیم کاری به ذوب و انجماد یک میان لایه (فلز لحیم) بدون ذوب فلز پایه متکی است. بیشتر جوشکاری تولیدی روی تیتانیوم و آلیاژهای تیتانیوم روی ماده کارشده ای که تحت عملیات حرارتی یا دیگر فرآاوری های ترمومکانیکی قرار گرفته انجام می شود. جوشکاری آلیاژ ریختگی معمولا به منظور ترمیم قطعه ریختگی انجام می شود (فصل 6 راببینید).